อุกกาบาตส่วนใหญ่สลายตัวเมื่อเข้าสู่ชั้นบรรยากาศของโลก โดยปกติจะสังเกตเห็นการร่วงหล่นปีละ 5-10 ครั้ง และจะหายเป็นปกติในภายหลังและทำให้นักวิทยาศาสตร์รู้จัก มีอุกกาบาตเพียงไม่กี่ลูกที่มีขนาดใหญ่พอที่จะสร้างหลุมอุกกาบาต ขนาด ใหญ่ โดยทั่วไปแล้วพวกมันจะมาถึงพื้นผิวด้วยความเร็วสูงสุดและสร้างหลุมขนาดเล็ก อุกกาบาตขนาดใหญ่อาจพุ่งชนโลกด้วยเสี้ยววินาทีที่สำคัญของความเร็วการหลบหนี (ความเร็วจักรวาลที่สอง) โดยทิ้งไว้เบื้องหลังหลุมอุกกาบาตที่มีความเร็วสูง ประเภทของหลุมอุกกาบาตจะขึ้นอยู่กับขนาด องค์ประกอบ ระดับของการกระจายตัว และมุมที่กระทบเข้ามา แรงของการชนดังกล่าวมีศักยภาพที่จะก่อให้เกิดการทำลายล้างอย่างกว้างขวาง เหตุการณ์หลุม อุกกาบาต ความเร็วสูงที่เกิดขึ้นบ่อยที่สุดบนโลกเกิดจากอุกกาบาตเหล็ก ซึ่งสามารถผ่านชั้นบรรยากาศได้โดยง่ายที่สุด ตัวอย่างของหลุมอุกกาบาตที่เกิดจากอุกกาบาตเหล็ก ได้แก่Barringer Meteor Crater , Odessa Meteor Craters , Wabar craterและWolfe Creek crater; อุกกาบาตเหล็กพบร่วมกับหลุมอุกกาบาตเหล่านี้ทั้งหมด ในทางตรงกันข้าม แม้แต่วัตถุที่เป็นหินหรือน้ำแข็งที่มีขนาดค่อนข้างใหญ่ เช่นดาวหางหรือดาวเคราะห์ น้อยขนาดเล็ก ซึ่งมีปริมาณมากถึงหลายล้านตัน ก็ยังกระจัดกระจายอยู่ในชั้นบรรยากาศ และไม่ก่อให้เกิดหลุมอุกกาบาต